Memories
published: 2009-12-22The memories don’t change. To arrive in the middle of the night, step out of a plane and be welcomed by an arid wind that carries the sound of howling dogs, the roar of a pick-up truck, slow dance music. That carries sand and the smell of sea and soil. Of a dead lizard or dog. Of an open gutter. Of rot. Of bougainville. The sound of crickets. The moon on vast open spaces of shrubbery. To arrive in a different world, one where an eighty-year-old house boy speaks a pidgin English that’s impossible to understand. Doors open to an airconditioned home, the smell of Lysol and insecticide lingers between polished floor boards. Furniture that is not yours. Dark wood and flowered prints against velvety curtains. To feel like a guest but are told you’re not as this is now your new home.
The places change but memories don’t. To return and keep returning only to relive. To remember.
oh wat een goede sfeertekening, je riep bij mij ook allerlei herinneringen op van geuren en beelden uit vervlogen tijden, waaronder tijden die ik gekend heb (Suriname) en tijden die ik alleen uit geschiedenisboeken en films ken. Het riep ook emotie op: je beschrijving: een “eighty year old house boy”. Hoewel ik weet dat dat een courante functietitel is, wordt mijn zwarte hart met de terugwerkende kracht van het denktijdreizen boos. Een eighty year old, no matter his job or position is NEVER a boy. He is a man.
Geweldig stuk proza dus.
lovely piece