1. Interview Frankwatching, november 2010

2. Interview Cultuurbewust.nl, oktober 2010

3. Artikel Volkskrant over lancering gratis eBook, 5 oktober 2010

4. Artikel De Papieren Man, 5 oktober 2010

5. Interview OBA live door Teun van de Keuken, 17 juni 2010

BENGT VAN LOOSDRECHT IN BZ BLAD

Melchior Steenbergen is een tragisch figuur. Het loopt ook slecht met hem af. Als consul-generaal in Rio wordt hij betrapt ‘met een hand in de koektrommel’. Integriteitsschending. Het moderne BZ kent geen genade en stuurt hem de laan uit: ‘ vervroegde uittreding’… 

INTERNATIONALE SAMENWERKING

Tragikomische satire over diplomaat op leeftijd, die in plaats van op de beoogde ambassadeurspost op de afgrond lijkt af te stevenen… 

SONJA DE JONG IN OA NOORDHOLLANDS DAGBLAD, LEEUWARDER COURANT ETC.

Melchior Steenbergen is een consul-generaal in Rio. Een post die hem niet erg bevalt, want wat is Rio nou helemaal en zou iemand van 59, zoals hij, eigenlijk niet ambassadeur moeten zijn, maar och, er komt nog wel wat beters. Te laat heeft hij in de gaten dat er een andere wind is gaan waaien in de wereld van de Nederlands diplomatie. Steenbergen gaat onherroepelijk ten onder. En Aliefka Bijlsma (1972) beschrijft dat proces met een bijna satanische genoegen… 

FEDDE SPOEL OP GEBROKENOOR.COM

Enigszins sceptisch begon ik aan dit boek dat gratis als ebook is te verkrijgen via de website van de schrijfster Aliefka Bijlsma. Een typische eigenschap van de mens, iets wat niks kost kan ook niks zijn. In Amerikaanse reclametermen: “There is no such thing as a free lunch” om aan te geven dat er altijd wel een addertje onder het gras zit als je iets voor niets krijgt. […]
Maar het boek is echt zo’n boek dat je het liefst in één adem uit wilt lezen 

MARJET MAKS OP SCHRIJF.MAKS

Mede namens mijn vrouw bevat geen thrillerelementen, heeft geen opwindend plot, het is nauwelijks spannend en toch lees je gretig langs de gedachtenstroom van Melchior Steenbergen, consul-generaal in Rio, en zijn jongere vrouw Leandra. […] Melchior zoekt, het lijkt wel, doelbewust zijn eigen ondergang op, zonder zich daar ook maar een fractie van een seconde bewust van te zijn. En vooral dat beschrijft Aliefka razend knap, want het is geen moment ongeloofwaardig. Melchior is noch met zichzelf, noch met zijn omgeving in contact en stevent op dramatische en ontluisterende wijze op zijn einde af, door Aliefka hilarisch beschreven. 

MARC VAN OOSTENDORP OP MARC OOSTENDORP LAS!

Zo wantrouwig en achterdochtig als ik aan dit boek begon, zo overtuigd kwam ik er weer uit…  

NIKKI TEN BRAAK OP CULTUURBEWUST.NL

Na haar debuutroman Gezandstraald maakt Aliefka Bijlsma met Mede namens mijn vrouw een sprong van haar geboorteland Curaçao naar het Braziliaanse Rio de Janeiro. In deze nieuwe roman beschrijft zij de tragiek van de tegenslagen des levens vooral op komische en luchtige wijze…. 

GONNY BIEZEVELD VOOR NDB/BIBLION

2010-32-6 – Aliefka Bijlsma (1972) woonde in haar jeugd vooral in het buitenland. Ze studeerde rechten in Amsterdam en was o.a. advocaat op Curacao. Ze debuteerde met de goed ontvangen roman Gezandstraald (2007). Ze schrijft ook filmscenario’s en korte verhalen. Deze nieuwe roman speelt in de diplomatieke wereld, waarin status en eer zo belangrijk zijn. Consul-generaal in Rio, Melchior, improviseert en netwerkt graag en houdt zich liefst niet bezig met regeltjes of butgetten. Hij vindt zijn post beneden zijn stand en verwacht eigenlijk ambassadeur te worden. Zijn vrouw Leandra, fotografe, heeft ME. De dochter van een vriend, Nikki, komt als stagiaire en logeert bij hen. Melchior krijgt als ‘tweede man’ een accountant, Tygo, die zich strikt aan alle financiële regeltjes houdt, en als zijn baas onvoorzichtig omspringt met contacten en zo lijkt te frauderen, dit doorbrieft aan Den Haag. De carrière van Melchior strandt, evenals zijn huwelijk en uiteindelijk ook zijn leven. Een fraaie tragikomedie, met cynisme, humor, spanning en ook kennis van de diplomatieke wereld en Rio geschreven. Paperback; vrij kleine druk.

ARDJAN NORDLAND OP ONTMOETDESCHRIJVER.NL

De roman ‘Mede namens mijn vrouw’ van Aliefka Bijlsma (1972) vertelt het verhaal van Melchior T. Steenbergen, consul-generaal in Rio. Een man die met zijn 59 jaar nog hoopt op een benoeming tot ambassadeur. Hij is onlangs getrouwd met de veel jongere fotografe Leandra. Erg gelukkig is Melchior echter niet met haar. Zij lijdt aan ME en komt haar bed niet meer uit, iets wat Steenbergen ziet als aanstellerij. In zijn beleving heeft Melchior met Leandra een kat in de zak gekocht.

Ook op zijn werk lopen de zaken niet voorspoedig. Voor de nieuwe tweede man in Rio, Tygo Vleeshouwers, zijn regeltjes en voorschriften leidend in het werk. Melchior, gewend om zijn beslissingen te baseren op gevoel en ervaring, voelt zich door Tygo beknot in zijn vrijheid. Langzaam maar zeker verliest Melchior de grip op zijn leven. Bijlsma laat hem zachtjes, maar onherroeppelijk naar de goot glijden.

De confrontaties tussen Melchior en Tygo zijn vermakelijk. Voor iedere ervaren manager is de irritatie herkenbaar, die wordt opgeroepen door een technocratische afdelingschef. Tygo laat Melchior uiteindelijk struikelen op het integriteitsbeleid van BuZa. Een kopie van een e-mail van Melchior over een gratis vliegticket belandt in Den Haag en Steenbergen wordt ontboden op het ministerie. Terwijl hij verwacht te worden benoemd tot ambassadeur in Parijs, krijgt hij ontslag. Het gesprek tussen de consul-generaal en de chef personeelszaken van BuZa, mevrouw Aanstoot, vormt wat mij betreft het mooiste stuk van het boek.

Net als in haar debuutroman ‘Gezandstraald’ zijn het in ‘Mede namens mijn vrouw’ de dialogen die de vaart in het verhaal brengen en een mooi contrast vormen met de traagheid van de door ME geplaagde Leandra. De humor is een ander sterk punt. Met name de omgang tussen de inmiddels ontslagen, gedesillusioneerde Melchior en zijn als illegaal naar Nederland meegereisde Braziliaanse huishoudster Mercy is uiterst komisch. Maar ook in de beschrijvingen voorziet Bijlsma de lezer van de nodige humor. Zo worden de bezoekers van Sociëteit De Witte neergezet als “zielige herenvrienden met bestuursfuncties, prostaatproblemen en fronsende mondhoeken”.

Al met al een zeer onderhoudende, tragikomisch roman. Lezen!

AMBASSADEUR PIM WALDECK RECENSEERDE VOOR HET NET VAN MIN. BZ

Memoires van Nederlandse diplomaten blijven in het algemeen niet lang in de herinnering. In het beste geval zijn zij weliswaar getuige geweest van episodes van diplomatieke geschiedenis, maar hebben zij er zelden een beslissend aandeel in gehad. Soms zijn zulke memoires een meer blijvende faam beschoren, zoals het boek van Carel van Vredenburch (1905-1981), vooral vanwege de briljante titel: “Den Haag antwoordt niet”.
Nederlandse diplomaten die de belletrie beoefenen zijn ook niet groot in aantal. Zo is F.C. Terborch (“De Turkenoorlog” !), pseudoniem van Reijnier Flaes (1902-1981), bijkans vergeten. F. Springer (Carl Schneider, 1932), met zijn onnavolgbaar onderkoelde en aanstekelijke verhaaltrant, staat na een periode van ongekende populariteit helaas niet meer in de bestsellerlijsten. Zijn prachtige verhalen over gebeurtenissen op verre buitenposten spraken niet alleen BZ-ers tot de verbeelding. Maar recentelijk hebben we in onze collega Karel de Vey Mestdagh ( “Ruwe Olie”) een nieuwe fakkeldrager.
Nieuw is nu de variant kind van een diplomaat dat schrijversbloed bezit en inspiratie vindt in het werk en de wereld van haar ouders. “Mede namens mijn vrouw” is de tweede roman van Aliefka Bijlsma. Volgens het achterkaft van het boek is het een invoelbare tragikomedie die de lezer handenwringend achterlaat. Bijlsma beschrijft de zedelijke teleurgang van Melchior Steenbergen, een man van hoge waarden, die de daarbij horende vaste normen echter graag aanpast wanneer dat hemzelf beter uitkomt. Zijn verval lijkt te worden ingeluid door een te laat huwelijk met Leandra, waarmee hij zich een kat in de zak verwerft – niet alleen omdat zij aan de afstompende ziekte ME lijdt – en door de komst in zijn leven van Tygo Vleeshouwers. Melchiors grootste fout is dat hij warmhartig en onbevangen is. Hij gelooft in het grote gebaar en een vooroorlogse goedheid van zijn medemens. Eigenlijk behoorde hij een generatie of twee geleden geboren te zijn, toen geld geen rol mocht spelen maar wel prettig was als je het had.
Bijlsma plaatst de hoofdpersoon op het toneel van de buitenlandse dienst. Melchior is Nederlands consul-generaal in Rio de Janeiro (Literair hebben consuls-generaal kennelijk een grotere authenticiteit dan ambassadeurs, die je tegenwoordig vooral buiten de diplomatie in velerlei pluimage tegenkomt.
Schrijvers als Graham Greene en William Boyd hebben ieder op hun eigen schitterende wijze consuls een potje peentjes laten zweten). Het verhaal krijgt daardoor voor BZ-lezers een bijzondere dimensie, omdat het decor zeer herkenbaar is. Aliefka heeft ons wereldje scherp geobserveerd. De kritisch gekozen details
zullen de minder ingevoerde lezer soms wel eens ontgaan. De afbladdering van de schilderachtige consul wordt versneld door de verveloze dorknoper Tygo, zijn nieuwe tweede man, een exponent van de wat je de Pyramide-generatie van diplomaten zou kunnen noemen. De botsing tussen persoonlijk netwerk en
ICT-netwerk. Het gevaar van de amusante beschrijving is dat bij die niet ingevoerde lezer bekende cliché’s worden bevestigd.
Aliefka Bijlsma laat Melchior, Leandra en Tygo via de sympathieke stagiaire Nikki, die als een soort go-between optreedt, allen in hun waarde maar schroomt niet haar personages prettig komisch te relativeren. De roman is met mooi gebruik van onze taal geschreven, op een enkele inconsequente verschrijving na, maar het verhaal komt langzaam op gang. Teleurgang is dan ook meestal een
langzaam proces, in het verhaal gesymboliseerd door het uitgebreid beschreven ziektebeeld van Leandra. De ontknoping is dat niet Leandra, maar Melchior er onderdoor gaat. En dat komt niet onverwacht. Tragikomisch? Ja, handenwringend? Daarvoor bestaat geen verplichtingnummer in Pyramide.

P. VANDAELE OP BOEKENBANK.BE

Een zeer gemoedelijke roman, waar we op een vrij rustige wijze de avonturen kunnen volgen van een diplomaat, die door de omstandigheden op een post zit dat hem niet helemaal past, en waar de omkadering wel degelijk beter zou moeten kunnen .Ook in zijn eigen koppel lijken de zaken niet echt mee te vallen, want zijn vrouw lijdt aan … 

VERSLAG OP SCHOLIEREN.COM

VERSCHILLENDE LEZERSRECENSIES op Bol.com